به گزارش مشرق، شاید در بین همه مدال آوران المپیک ریو، این « جولیاس یگو » باشد که به واسطه داستان عجیب و البته بسیار جالبش بیشتر سر زبان ها افتاد. کسی که با خاص ترین شرایط ممکن، خودش همه کاره خودش بود و به مدال نقره ی المپیک هم رسید. این که یک ورزشکار بدون مربی راهی مسابقات شود، شاید حداقل برای ما ایرانی ها خیلی عجیب نباشد. چون لیلا رجبی را سراغ داریم که اتفاقا در همین رشته دو و میدانی که یگو فعالیت می کرد چنین شرایطی داشت. اما پی بردن به اینکه ورزشکار کنیایی حتی در کشور خودش هم بدون مربی تمرین می کرد، تازه نقطه شروع داستان است. جولیاس یگو بدون مربی و در شرایطی پا به ریو گذاشت که حتی نیزه ها را هم خودش می ساخت! عجیب تر اینکه یگو تمام آموزش های مربوط به رشته پرتاب نیزه را از طریق اینترنت کسب کرد. او با پرتابی به طول 88.24 مدال نقره گرفت تا نمونه بارز تلاشی باشد که اگر عملی شود حتما به ثمر خواهد نشست.

این ورزشکار 27 ساله کنیایی در مصاحبه ای اعلام کرده بود که علاقه اش به رشته پرتاب نیزه از وقتی شروع شد که مسابقات قهرمانان بزرگی چون یان ژلزنی اهل چک و آندرس تورکیلدسن نروژی را از یوتیوب دنبال می کرد. جالب اینجاست یگو از همان زمان تصمیم گرفت که در این حرفه نه تنها به کمک یک مربی حرفه ای بلکه به وسیله همین ویدیو ها فعالیت کند. کار او به صورت جدی با کسب مدال برنز در مسابقات قهرمانی قاره آفریقا شروع شد. بعد از آن در سال های 2012 و 2014 نیز موفق به کسب مدال طلا در این بازی ها شد. او در راه رسیدن به المپیک لندن با پرتاب 81 متر و 81 سانتی متر حتی رکورد خودش را هم شکست. اما در بازی های المپیک موفق به کسب مدال نشد.

4 سال از این اتفاق گذشت. 4 سالی که مطمئنا برای او هر روزش به خاص ترین شکل ممکن سپری شده است. از همه روزهایی که او به طور تعجب برانگیزی برای خودش نیزه ساخته، تا روزهایی که فقط ویدیو های اینترنتی او را با تکنیک های این رشته آشنا می کردند. در ریو همه چشم ها به جولیاس یگو کنیایی بود. کسی که اعلام کرده بود « پول کافی برای به خدمت گرفتن مربی ای که در فنلاند حاضر است همراه او باشد را ندارد و به همین دلیل تنها پا به برزیل گذاشت. » او برای رسیدن به هدفش همه کار کرد. همه توصیه های کلیشه ای را کنار گذاشت و نشان داد به تنهایی هم می تواند قهرمان المپیک شد. بدون شک مورد توجه ترین صحبت جولیاس بعد از کسب مدال نقره المپیک ریو این بود؛ « من حتی از اینجا به بعد هم نیازی به مربی شخصی ندارم! »